Μα καλά…γιατί το κάνω αυτό ξανά και ξανά; Γιατί πάντα πληγώνομαι; Mην εμπιστεύεσαι τη λογική.Ο καθρέπτης είναι οι άλλοι και οι καταστάσεις που βιώνεις. Γράφει ο Δημήτρης Καμίλλος.
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε πως ο Κρόνος είναι ένας πλανήτης-Δάσκαλος που φέρνει στη ζωή μας καταστάσεις που σκοπό έχουν να μας εξελίξουν. Τι εννοούμε όμως με τον όρο εξέλιξη και πως μπορούμε να το επιτύχουμε;
Στον κόσμο τα πάντα κινούνται και εξελίσσονται. Εξέλιξη σημαίνει κίνηση προς τα μπρος, μετάβαση προς ένα άλλο σημείο ανώτερο του προηγουμένου. Αυτό το “ανώτερο” καθορίζεται από το επίπεδο συνειδητότητας στο οποίο βρισκόμαστε. Για το ανθρώπινο “βασίλειο” (γιατί τα άλλα τρία ορυκτά, φυτά και ζώα έχουν διαφορετικό είδος συνείδησης και δικό τους δρόμο εξέλιξης) εξέλιξη σημαίνει διευρυμένη συνειδητότητα. Πριν φτάσουμε όμως στη “διεύρυνση” θα πρέπει να ασχοληθούμε με την ίδια τη συνειδητότητα. Με άλλα λόγια, να έχουμε πιο έντονα την προσοχή μας στραμμένη προς τον εαυτό μας.
Αν αυτό σας ακούγεται εγωκεντρικό σας εγγυώμαι ότι δεν είναι! Το να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη προς τον εαυτό μας σημαίνει να είμαστε πιο συνειδητοί για τις πράξεις μας. Να ερευνούμε γιατί κάνουμε αυτό και γιατί το άλλο. Το κόλπο εδώ είναι να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι από την πρώτη απάντηση. Θα πρέπει να ρωτάμε ξανά και ξανά τον εαυτό μας “γιατί” έτσι ώστε να ανοίξει ένας διάλογος και να πάμε όσο πιο βαθιά γίνεται. Αυτό ονομάζεται “αυτοπαρατήρηση” και είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα γιατί ο εαυτός έχει την τάση να ξεγλιστράει με διάφορα τερτίπια χρησιμοποιώντας πολλά τεχνάσματα και κυρίως τη λογική.
Ναι, μην εμπιστεύεστε τη λογική. Είναι πονηρή και “πλαγιάζει” με όποιον τη συμφέρει! Επειδή είμαστε “μέσα” στον εαυτό μας είναι δύσκολο να τον παρατηρούμε για αυτό χρειαζόμαστε έναν καθρέπτη. Ο καθρέπτης είναι οι άλλοι και οι καταστάσεις που βιώνουμε. Για αυτό λέμε ότι οι καταστάσεις είναι αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου. Οι άλλοι είναι πάντα σύμμαχοί μας σε αυτό το ταξίδι προς τα μέσα. Δεν έχει σημασία πιο ρόλο υιοθετούν, καλό ή κακό. Από ό,τι γίνεται έχουμε μόνο να κερδίσουμε αν είμαστε συνειδητοί δηλαδή σε εγρήγορση για το τι γίνεται μέσα μας.
Συχνά θα ξεχνιόμαστε και θα αντιδράμε στα γεγονότα με τον ίδιο τρόπο που ξέραμε μέχρι τώρα. Θα ξεχνάμε την αυτοπαρατήρηση και την εγρήγορση. Ένας τρόπος να το θυμόμαστε είναι το φαινόμενο της επανάληψης. Αν δείτε ότι κάποιο γεγονός στη ζωή σας επαναλαμβάνεται τότε σημαίνει ότι έχετε πέσει σε λούπα και πρέπει να δουλέψετε για αυτό. Η επανάληψη είναι σαν να χτυπάτε το κεφάλι σας ξανά και ξανά στον τοίχο. Κάποια στιγμή ανοίγετε τα μάτια και αναρωτιέστε “Μα καλά…γιατί το κάνω αυτό ξανά και ξανά; Γιατί πάντα πληγώνομαι;” Πάμε να δούμε ένα απτό παράδειγμα.
Το παιδί σας γυρίζει από το σχολείο και φέρνει πολύ κακούς βαθμούς. Φυσικά θυμώνετε. Η λογική επιστρατεύεται. Έχετε δώσει τόσα λεφτά στο φροντιστήριο, δουλεύετε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μην του λείψει τίποτα κι αυτό το σκασμένο σας το ανταποδίδει έτσι! Τώρα πάρτε μια ανάσα και ξεκινήστε τον διάλογο με τον εαυτό σας. “Γιατί θυμώνω; Διότι δίνω τόσα και πάνε στράφι. Διότι ανησυχώ για το μέλλον του παιδιού μου. Κάθε γονιός που νοιάζεται για την ευτυχία του παιδιού του ανησυχεί!” Ωραία μέχρι εδώ ε;
Όλα λογικά! Αλλά είπαμε να μην είστε ικανοποιημένοι με την πρώτη απάντηση. Η λογική σας έκλεισε τον δρόμο.
Κινηθείτε λοιπόν έξυπνα, σαν το φίδι και πηγαίνετε από αλλού! “Και ποιος μου εξασφαλίζει ότι οι καλοί βαθμοί θα το κάνουν στο μέλλον ευτυχισμένο; Η ευτυχία του εξαρτάται μόνο από αυτό;” Η λογική φυσικά θα φράξει και αυτόν το δρόμο απαντώντας “Όχι δεν εξαρτάται μόνο από τους βαθμούς αλλά εσύ πρέπει να κάνεις αυτό που περνά από το χέρι σου”. “Ναι αλλά είναι απλώς θέμα χρόνου να πληγωθεί από κάτι το παιδί μου γιατί έτσι είναι η ζωή και δεν μπορώ να το προστατεύω από τα πάντα. Κάτι άλλο γίνεται εδώ…μήπως προσπαθώ να δικαιολογήσω τις ατελείωτες ώρες που λείπω από το σπίτι δουλεύοντας; Μήπως προσπαθώ να νιώσω ότι έχω βγάλει ένα άξιο παιδί; Μήπως προβάλλω στο παιδί μου το δικό μου αίσθημα αποτυχίας στη ζωή; Μήπως απλώς ικανοποιώ τον δικό μου εγωισμό; Από που μπορεί να προήλθε αυτό; Μήπως αναπαράγω τη σχέση (ή τις ελλείψεις) που είχα με τους δικούς μου γονείς;”
Συνεχίστε τις ερωτήσεις και θα δείτε ότι κάτω από το “νοιάξιμο” και την “αγάπη” κρύβονται το κόμπλεξ κατωτερότητας, η ενοχή, ο φόβος και άλλα υπέροχα σκουπίδια που βρήκατε την ευκαιρία να πετάξετε πάνω στο παιδί σας! Κανονικό μπουλινγκ δηλαδή!
“Και ο Κρόνος τελικά που κολλάει;” θα ρωτήσετε. Όταν ο Κρόνος στο ωροσκόπιό σας περάσει από τον 5ο οίκο, τον οίκο των παιδιών, τότε θα ξεσπάσει μια κρίση με το παιδί σας. Τότε ίσως επαναστατήσει ή ίσως υπάρξει άλλη αφορμή για να βγουν στο φως όλα αυτά που χρόνια κρύβατε με επιμέλεια κάτω από το χαλί επειδή δεν ήσασταν συνειδητοί με το τι τρέχει μέσα σας.
Το να είμαστε λοιπόν συνειδητοί είναι το πρώτο βήμα. Το να στρεφόμαστε στον εαυτό μας και να τον ρωτάμε “γιατί” είναι αυτό που θα μας κάνει να δούμε γιατί έχουμε ίδιους τρόπους συμπεριφοράς που δεν οδηγούν πουθενά, είναι αυτό που θα μας κάνει να δούμε τα σκουπίδια που έχουμε μαζέψει με τα χρόνια (σκουπίδια από άλλους, από την οικογένεια, από την κοινωνία, από τα πιστεύω των άλλων και πάει λέγοντας) και καθαρίζοντάς τα θα οδηγηθούμε στη γνώση του ποιοι είμαστε. Διότι κάτω από όλον αυτόν τον συμφερτό που μας κάνει να “νομίζουμε” να “πιστεύουμε” να “έχουμε την τάδε γνώμη” να “έχουμε την τάδε συμπεριφορά” βρίσκεται ο αρχικός εαυτός-συνειδητότητα αψεγάδιαστος.
Σαν διαμάντι μέσα στη σκοτεινή γη. Όταν βρούμε τη βάση τότε ξεκινάμε τη διεύρυνση. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο άρθρο. Ένα άρθο για τον πλανήτη Ουρανό…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
