Άλλη μια χρονιά που δεν θα πάμε στην Ανάσταση με την κόρη μου

Η κόρη μου είναι 6 ετών και από τότε που γεννήθηκε δεν πηγαίνουμε στην Ανάσταση. Άλλη μια χρονιά που δεν θα πάμε στην Ανάσταση με την κόρη μου

Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!

Πολλοί αναρωτιούνται και αρκετοί με έχουν ρωτήσει γιατί επιλέγω να κάνω κάτι τέτοιο. Στην αρχή μου προκαλούσε εκνευρισμό, τώρα απλώς το αγνοώ. Αγνοώ την προσπάθεια του άλλου να μου δημιουργήσει ενοχές. Ενοχές για κάτι για το οποίο είμαι αντίθετη.

Από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου δεν έχουμε παρευρεθεί σε κανένα μυστήριο της εκκλησίας στην Ανάσταση. Ο λόγος που το κάνω αυτό ή μάλλον καλύτερα οι λόγοι είναι καθαρά πρακτικοί κατ εμε. Η κόρη μου έχει ένα εξαιρετικό ωράριο ύπνου και σε γενικές γραμμές είναι ένα παιδί που νυστάζει από πολύ νωρίς. Το κακό επίσης της υπόθεσης είναι ότι δεν μπορεί, δεν θέλει, αρνείται πεισματικά να κοιμηθεί το μεσημέρι. Για αυτό το λόγο το να κρατήσω ένα παιδί ως αργά που είναι μαθημένο να κοιμάται νωρίς είναι μάλλον τυραννικό.

Για αυτό το λόγο δεν έχουμε κάνει και αλλαγή χρονιάς (Πρωτοχρονιά), διότι η νύστα φέρνει γκρίνια και μετά η προσπάθεια δεν είναι να περάσεις καλά αλλά να απασχολήσεις και να κρατήσεις ήρεμο ένα μικρό παιδί που νυστάζει. Πολλές γνωστές μου υποδείκνυαν τρόπους όπως για παράδειγμα το παιδί να κοιμηθεί στην καρέκλα η κάπου τέλος πάντων… Ίσως είμαι υπερβολική, ίσως την βόλεψη του δικού μου παιδιού την βάζω πάνω από όλους και από όλα. Αλλά ναι δεν θέλω να το κρατώ ως τόσο αργά για την δική μου διασκέδαση, γιατί μη μου πεις ότι το απολαμβάνει και το παιδί όταν κουτουλάει από την νύστα.

Πάντα αυτή η ώρα μου φαινόταν βάρβαρη. Όταν όμως δεν είχα παιδί ήταν διασκεδαστική. Να ντυθείς να πας στην εκκλησία και να γίνει πανηγύρι γύρω σου από τις κροτίδες και πάσης φύσεως “πυρομαχικά”. Τώρα αυτή την ώρα την θεωρώ βάρβαρη, να τρέχω ένα νυσταγμένο παιδάκι για ένα τέταρτο στην εκκλησία ίσα για να πούμε ότι πήγαμε στην Ανάσταση. Όχι δεν θα το κάνω, δεν το κάνω και θα αποφασίσουμε να πάμε όταν η ίδια μεγαλώσει και το ζητήσει η ίδια. Όταν θα το ζητήσει αλλά θα έχει και την αντοχή να το κάνει, διότι ένα μικρό παιδί ναι ζητά να πάει στην Ανάσταση γιατί όλα αυτά του φαίνονται παιχνίδι.

Από μικρή θυμάμαι να τρέμω από το φόβο μου στην Ανάσταση. Όλα αυτά τα “πυρομαχικά” που έριχναν γύρω μας, ακόμα και εντός της εκκλησίας όταν μέναμε έπρεπε να περιμένουμε στοιβαγμένοι για ώρα. Να περιμένουμε να κοπάσει το “μπουρίνι”. Έκλαιγα θυμάμαι και χωνόμουν στην αγκαλιά της μητέρας μου… νυσταγμένη και τρομαγμένη.

Για αυτούς τους λόγους επιλέγουμε να μη πηγαίνουμε στην Ανάσταση και δεν υποβαθμίζω την βαρύτητα αλλά και την μεγαλοπρέπεια του γεγονότος. Σαφώς και το Πάσχα στο σύνολο του αποτελεί την μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας. Κατά την δική μου όμως άποψη, τα “πρέπει” δεν μου αρέσουν και δεν θέλω να ορίζουν εμένα και την οικογένειά μου. Όταν μεγαλώσει η κόρη μου και θα έχει και τις παρέες της, είμαι σίγουρη πως όλοι θα θέλουμε να πάμε με χαρά.

Ως τότε… επιλέγουμε να πάμε στην εκκλησία την επόμενη ημέρα από την Ανάσταση, να ανάψουμε την λαμπάδα μας και να την αφήσουμε στην εκκλησία… Ήρεμα, όμορφα, ξεκούραστα και δίχως φόβο. Δεν θέλω να υποβαθμίσω ή να υποβιβάσω τη μεγαλοπρέπεια του γεγονότος… εκφράζω προσωπική άποψη η οποία δείχνει και μια μικρή πτυχή του χαρακτήρα μου. Προτιμώ η δική μου περισυλλογή και αληθινή επίγνωση να γίνεται επί της ουσίας πιο ήσυχα, χωρίς βαρελότα, χωρίς πασαρέλες και ανάδειξη ενδυματολογικών επιλογών…

Εύχομαι πραγματική Ανάσταση Ζωής και Ψυχής. Μετά τα θεοεόρτια και το Πασχαλινό τραπέζι, να αναλογιστούμε και να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Για την Κοινωνία, για Εμάς αλλά κυρίως για τα παιδιά μας… επί της ουσίας

Καλή Ανάσταση!

Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!