Εκεί που η σιωπή της νύχτας απλώνεται και οι σκέψεις φεύγουν και δίνουν τη θέση τους στο συναίσθημα… Εκεί που η κούραση εξανεμίζεται… όταν αντικρίζεις τα κλειστά τους βλέφαρα και αναρωτιέσαι σε ποιο παραμύθι να ταξιδεύουν άραγε απόψε… Να φιλάς τα παιδιά σου τα βράδια όσο αυτά κοιμούνται…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Όλη η αστερόσκονη του κόσμου βρίσκεται εμπρός σου… όταν βλέπεις αυτά τα κλειστά βλέφαρα, το κορμάκι που έχει παραδοθεί στο όνειρο και εσύ εκεί κοντοστέκεσαι και το κοιτάζεις. Λουλούδια, αρώματα ένα αίσθημα πληρότητας ξεπηδά από όλο σου το Είναι… Νιώθεις αυτό το σπάνιο φτερούγισμα στο στομάχι και στην καρδιά σου. Περίσσια αποθέματα εκπληκτικής τρυφερότητας που θέλεις τόσο απλόχερα να χαρίσει στο μωρό σου, στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου που κοιμάται…
Αγάπη που πλημμυρίζει από μέσα σου τόσο αβίαστα, τόσο πληθωρική, με τέτοια πρωτόγνωρη κάθε φορά ένταση… Έχεις την ακατανίκητη επιθυμία να το σκεπάσεις το μωρό σου να του χαϊδέψεις τα μαλλιά του… να τακτοποιήσεις το αγαπημένο του φεγγαράκι που έφυγε από τα λυμένα του χεράκια… Είναι το αγαπημένο του φεγγαράκι, από τότε που γεννήθηκε… συντροφεύει το μωρό σου μέχρι και σήμερα… Αναρωτιέσαι για πόσο καιρό ακόμα θα είναι “απαραίτητο” για τον ύπνο του παιδιού σου; Για πόσο ακόμα θα το αναζητά με λαχτάρα ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί;
Αντικρίζεις αυτό το μαλακό και αρκετά ξεθωριασμένο φεγγαράκι που για επτά ολόκληρα χρόνια συντροφεύει το μωρό σου στο ταξίδι του ονείρου. Νιώθεις ένα αίσθημα ανταγωνιστικότητας… Ναι και εμένα με λατρεύει όπως και εσένα μικρό μου φεγγαράκι… Και εμένα θέλει να με αγκαλιάσει, να κουρνιάσει επάνω μου, να την φιλήσω για να αποκοιμηθεί ήρεμη… Δεν είσαι μόνο εσύ “απαραίτητο” μικρό μου φεγγαράκι αλλά και εγώ…
Για πόσο ακόμα; Πότε θα έρθει ο καιρός που το “μωρό” μου θα σε τοποθετήσει μικρό μου φεγγαράκι στην ντουλάπα, τότε που θα γίνεις τρόπαιο μνήμης και θα τοποθετηθείς σε αυτό το μαγικό κουτί με τα αναμνηστικά… Πότε θα έρθει η στιγμή που θα μου πει -μαμά δεν θέλω άλλο το φεγγαράκι στο κρεβάτι μου…
Πότε θα έρθει η στιγμή που η δική μου αγκαλιά δεν θα είναι τόσο απαραίτητη για τον βραδινό ύπνο;…
Για αυτό μωρό μου κάθομαι απόψε σε κοιτώ και σε φιλώ…
Μυρίζω την ανάσα σου και την οσμή του σώματός σου με κλειστά μάτια…
Σε Σταυρώνω και εύχομαι: Παναγίτσα μου Φύλαγέ το από κάθε κακό ορατό και αόρατο…
Μείνε δίπλα της και Φώτιζε το Νου και το Δρόμο της…
Σε αγαπώ Κωνσταντίνα μου… Για πάντα…
Θα είμαι ο φύλακας άγγελός σου να το θυμάσαι…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
