Δεν είσαι γονιός, είσαι άνθρωπος. Οι περισσότεροι γονείς βλέπουν τον εαυτό τους σαν ένα μηχανισμό. Δώσε χώρο στο παιδί σου εξετάζοντας τα κίνητρα σου… guest άρθρο- Γιώργος Μπάκουλης – baktoblog
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Γεια είμαι ο Γιώργος από το baktoblog 🙂 Xαίρομαι πάρα πολύ που φτιάξαμε μια ιστοσελίδα στην οποία μπορώ να μεταδίδω αυτά που διαβάζω και μαθαίνω , είτε είναι μέσω κειμένου είτε βίντεο.
Blog: baktoblog.com
Social media: facebook.com/
Οι περισσότεροι γονείς βλέπουν τον εαυτό τους σαν ένα μηχανισμό. Ο μηχανισμός αυτός έχει την “υποχρέωση” να εντάξει το παιδί του στον κόσμο του “λάθους” και του “σωστού” χωρίς όμως να δίνει “χώρο” στο παιδί του. Τις περισσότερες φορές, ο υπερβάλλοντας ζήλος σε συνδυασμό με την ταυτότητα του γονιού δημιουργεί την ασυνείδητη σκέψη “εγώ ξέρω ποιο είναι το καλό για σένα”. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο αυξάνονται οι φράσεις:
“Μην το κάνεις αυτό”
“Σταμάτα να μιλάς την ώρα του φαγητού”
“Δεν μιλάμε έτσι!”
“Κάνε τα μαθήματά σου”
Και όταν παρεμβαίνει κάποιος άλλος ενήλικος η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι “εγώ είμαι η μητέρα του ή ο πατέρας του”. Η ταυτότητα πια,έχει αλλοιώσει την πραγματικότητα της σχέσης ανθρώπου προς κάποιον άλλον άνθρωπο, μετατρέποντας την από άνθρωπο σε σχέση γονιού με παιδί. Ο μηχανισμός του να είσαι γονιός έχει αρχίσει και χτίζεται αργά και σταθερά.
Πρακτικά εκπαιδεύεις το παιδί σου να κάνει αυτό που εσύ ακριβώς θέλεις γιατί είσαι ο γονιός του.Τι γίνεται, όμως, όταν δεν κάνει κάτι από αυτά που του λες;
“Δεν είσαι καλό παιδί”
“Δες τα άλλα παιδιά, τι καλά που τα πάνε”
Όπως λέει και ο Έκχαρτ Τόλε, η πιο γνωστή (ασυνείδητη) σκέψη των γονιών που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο είναι “Θα σε αγαπάω και θα συνεχίσω να σε αγαπάω αν κάνεις αυτά που λέω. Μην με απογοητεύσεις . Η αγάπη μου έχει συνθήκες που πρέπει να πληροίς”.
Αγάπη, όμως, με συνθήκες τείνει πιο πολύ στην λογική ενός συμβολαίου παρά της πραγματικής αγάπης.
Το μαγικό στοιχείο είναι ότι η λύση αυτής της κατάστασης απέχει 1 δευτερόλεπτο μακριά μας:
Δώσε χώρο στο παιδί σου
Όχι μόνο υλικό χώρο αλλά και συναισθηματικό, χώρο να εκφραστεί και να νιώσει ότι δεν κρίνεις την κάθε του κίνηση. Αυτό είναι και το πολυτιμότερο αγαθό που μπορείς να του δώσεις “χώρο για να υπάρχει και όχι για να κάνει αυτά που του λες”. Δοκίμασε να επικοινωνήσεις με το παιδί σου σαν άνθρωπο προς άνθρωπο και όχι σαν “ανώτερο” (τουλάχιστον σωματικά) προς ένα κατώτερο πλάσμα”. Ούτως ή άλλως οι ρόλοι που λαμβάνουμε στη ζωή, συνειδητοποιούμε ότι σύντομα μπορούν να αλλάξουν και με τρόπο που δεν φανταζόμασταν ποτέ.
Μια πιθανή παρεξήγηση
Το γεγονός ότι το άρθρο δίνει βάση στα μειονεκτήματα πίσω από τον ρόλο του γονιού, δεν σημαίνει ότι δεν θα προστατεύσεις το παιδί σου από επικίνδυνες καταστάσεις για παράδειγμα. Από την άλλη μεριά πολλοί γονείς, στο όνομα της προστασίας θα επισκιάσουν και θα μειώνουν τον χώρο του παιδιού τους.
Αν θέλεις να δώσεις χώρο στο παιδί σου, καλό θα ήταν να εξετάσεις τα κίνητρα πίσω από τις φράσεις “το κάνω αυτό για να είναι ασφαλής” ή “για να μην στεναχωρηθεί το παιδί μου”.
Πώς μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι τα πραγματικά μας κίνητρα σε τέτοιες καταστάσεις;
Εγωισμός , το κύριο κίνητρο
Σύμφωνα με τον Richard Dawkins και το βιβλίο του “Το εγωιστικό γονίδιο” τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε αποσκοπούν στο προσωπικό μας συμφέρον. Είναι καλό να αποδεχθείς ότι τα περισσότερα πράγματα που θέλεις να κάνει το παιδί σου είναι για προσωπικό σου συμφέρον. Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι δεν το νοιάζεσαι και δεν το αγαπάς.
Ο λόγος που στο λέω αυτό είναι για να αποτινάξεις το σύνηθες ψέμα του “ότι κάνω τα κάνω για το παιδί μου” ή “του απαγορεύω να κάνει κάτι για να το προστατέψω”. Το να αναλαμβάνεις τις συναισθηματικές σου ευθύνες, συνειδητοποιώντας πως αυτά που κάνεις τα κάνεις για εσένα και πως από αυτά θα επωφεληθεί πολύ και η οικογένεια σου, πολύ πιθανό στην αρχή να τραντάζει όλο σου “είναι” αλλά αν το αντιμετωπίσεις, θα βοηθήσει σημαντικά στην ψυχική σου ηρεμία.
Έτσι,θα αρχίσεις να έχεις επίγνωση των κινήτρων σου και θα απομακρύνεσαι καθημερινά ολοένα και περισσότερο από το να ζεις μια ζωή που άλλα κάνεις και άλλα λες ότι κάνεις.
“Αυτά που κάνεις φωνάζουν τόσο δυνατά που δεν ακούω τι λες” Ραλφ Ουάλντο Έμερσον
Αποδοχή των κινήτρων μου και ανάλογη δράση
Όταν δεις τι πραγματικά γίνεται “πίσω από τις κουρτίνες” και ποια είναι τα πραγματικά σου κίνητρα, τότε μπορείς να συμφιλιωθείς με αυτά και να δράσεις ανάλογα.
Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα “Δεν αφήνω το παιδί μου να παίξει με τους φίλους του έξω για να το προστατέψω”
Επιλογές
1)Απαγορεύω στο παιδί μου, γιατί εγώ είμαι ο γονιός του και πρέπει να με ακούει.
2)Αντιμετωπίζω τους προσωπικούς μου φόβους και παίρνω την ανάλογη απόφαση. Εκφράζοντας τον φόβο στο παιδί μου και εξηγώντας πόσο άσχημα νιώθω και φτάνοντας σε μια μέση λύση για να είναι και οι δύο μεριές ικανοποιημένες και αφήνω το παιδί μου να παίξει.
3)Καταλαβαίνω ότι αυτό που νιώθω είναι το προϊόν της δικής μου συναισθηματικής κατάστασης. Το αποδέχομαι και το κρατάω για τον εαυτό μου αφήνοντας το παιδί να παίξει.
Γιατί ένας μεγάλος αριθμός γονέων θα επιλέξουν το πρώτο;
Διότι οι δύο τελευταίες επιλογές περιλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερο συναισθηματικό πόνο για τον γονέα και θέματα όπως οι φοβίες είναι πρόκληση για αυτούς. Όπως είπαμε και πριν, κάθε αλλαγή και συνειδητοποίηση των πραγματικών μας πράξεων φέρνουν ένα μεγάλο ποσό πόνου σε πρώτο στάδιο.
Εσύ ποια από τα παραπάνω θα επέλεγες;
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Γεια είμαι ο Γιώργος από το baktoblog 🙂 Xαίρομαι πάρα πολύ που φτιάξαμε μια ιστοσελίδα στην οποία μπορώ να μεταδίδω αυτά που διαβάζω και μαθαίνω , είτε είναι μέσω κειμένου είτε βίντεο.
Blog: baktoblog.com
Social media: facebook.com/baktoblog/ instagram.com/
