Δεν είναι τυχαίο που ένα μικρό σπυράκι μπορεί να μοιάζει σαν «καταστροφή» ή που ένα σχόλιο μπορεί να πληγώσει βαθιά. Εφηβεία. Μια περίοδος έντονης αναζήτησης και αμφισβήτησης.
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας
Η εφηβεία είναι μια περίοδος έντονων αλλαγών, αναζήτησης και αμφισβήτησης. Οι νέοι αρχίζουν να κοιτούν τον εαυτό τους πιο προσεκτικά, να συγκρίνουν την εικόνα τους με τους άλλους και να αναρωτιούνται αν «είναι αρκετοί». Το σώμα αλλάζει, το βλέμμα των άλλων αποκτά βάρος, και το πώς νιώθουν με την εμφάνισή τους γίνεται συχνά το κέντρο του κόσμου τους.
Αυτό που χρειάζεται να θυμούνται είναι ότι η εικόνα που βλέπουν στον καθρέφτη δεν είναι πάντα αντικειμενική. Καμιά φορά τη χρωματίζουν οι ανασφάλειες, τα πρότυπα, οι συγκρίσεις, τα φίλτρα των social media. Ένα αγόρι μπορεί να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη και να σκεφτεί: «Η μύτη μου είναι χάλια». Ένα κορίτσι μπορεί να πει: «Πάχυνα, δεν μου αρέσω καθόλου». Μα τις περισσότερες φορές, αυτά που βλέπουν δεν είναι αλήθεια – είναι ο τρόπος που έμαθαν να κοιτούν τον εαυτό τους μέσα από τα μάτια των άλλων.
Ο κόσμος γύρω τους προβάλλει πρότυπα τελειότητας. Σώματα “φτιαγμένα”, πρόσωπα χωρίς ψεγάδι, ζωές με “τέλεια” εικόνα. Και χωρίς να το καταλάβουν, οι έφηβοι αρχίζουν να πιστεύουν πως έτσι πρέπει να είναι κι εκείνοι. Όμως η αποδοχή του εαυτού δεν χτίζεται μέσα από τη σύγκριση, αλλά μέσα από τη σύνδεση με το ποιοι είναι στ’ αλήθεια. Όταν κυνηγούν διαρκώς μια εικόνα, χάνουν τη χαρά της ζωής: τη φιλία, το παιχνίδι, το φλερτ, τη δημιουργικότητα.
Η υπερβολική ενασχόληση με την εμφάνιση μπορεί να γίνει παγίδα. Μπορεί να φέρει άγχος, θλίψη, ακόμα και ψυχική ή σωματική εξάντληση. Οι εξαντλητικές δίαιτες, η απόσυρση, η αίσθηση ότι «δεν είμαι αρκετός» αφήνουν το σώμα και την ψυχή άδεια. Και η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν είναι πιο ελκυστικό από έναν άνθρωπο που νιώθει άνετα με τον εαυτό του.
Γι’ αυτό, αξίζει να μιλήσουν. Να πουν τι τους βαραίνει, τι τους τρομάζει, τι τους πληγώνει. Με τους γονείς, με έναν φίλο, με κάποιον ειδικό. Η αποδοχή δεν έρχεται από τη σιωπή, αλλά από τη μοιρασμένη αλήθεια. Και πάνω απ’ όλα, ας θυμούνται: όσο πιο πολύ φροντίζουν το σώμα τους με αγάπη – με καλή διατροφή, κίνηση, ξεκούραση – τόσο περισσότερο θα λάμπει, γιατί το φως που βλέπουν οι άλλοι ξεκινά πάντα από μέσα.
Η ομορφιά δεν είναι θέμα συμμετρίας. Είναι θέμα παρουσίας. Η αυτοπεποίθηση δεν χτίζεται όταν ταυτιζόμαστε με ένα πρότυπο, αλλά όταν συμφιλιωνόμαστε με τον καθρέφτη μας.
