Αγάπη μου ο εμετός βρωμάει… θέλεις μέρες για να φύγει η μυρωδιά του, μπορεί και να διαβρώσει, να βάψει την επιφάνεια στην οποία έχει πέσει επάνω… Το ίδιο και οι λέξεις σου! Μη φτύνεις τις λέξεις σαν εμετό!
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Όχι αυτό, όχι εκείνο, πρέπει το άλλο και δώσε του υποδείξεις έρμαια σε ένα φαύλο κύκλο μέσα στον οποίο έχουν παρασυρθεί και τα παιδιά μας… Λένε πως η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά… θα συμφωνήσω αλλά να τονίσω πως υπάρχει και η απέναντι πλευρά, η λεπτομέρεια μπορεί να σε τρελάνει. Η ζωή είναι απλή, εμείς της έχουμε προσθέσει πολυπλοκότητα μέσα στο κυνήγι προς την τελειότητα…
Ποια τελειότητα μάνα μου; Αυτή που δεν υπάρχει; Αυτή που δεν ξέρεις ποια είναι ακριβώς; Η ιδιότητα του τέλειου, αυτού που είναι ολοκληρωμένος και χωρίς ψεγάδια….
Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, πιστεύεις πως υπάρχει; Ένα θα σου πω και βάλε το καλά στο μυαλό σου, κατά καιρούς μου το υπενθυμίζω… είναι ΑΣΗΚΩΤΟ το βάρος να παίρνεις τα πάντα στα σοβαρά! Χαμογέλα… γέλα… σταμάτα να μιλάς και γέλα! Ξέρεις γιατί γερνάμε; Γερνάμε γιατί σταματήσαμε να γελάμε! Σταματήσαμε να είμαστε παιδιά και να τρέχουμε δίνοντας προτεραιότητα σε όλα αυτά που μας ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ… στις λέξεις, όχι, πρέπει και δεν μπορώ.
Η φύση μας έδωσε δύο αφτιά και δύο μάτια και ένα στόμα… γιατί εμείς επιμένουμε περισσότετο από όλα να χρτησιμοποιούμε το στόμα; Ξεχάσαμε να ακούμε, ξεχάσαμε να παρατηρούμε… φτύνουμε τις λέξεις σαν εμετό από το στόμα μας, με βία, με αηδία με ταχύτητα και όποιον πάρει ο χάρος…
Μετά μαζεύουμε τον εμετός μας, τις λέξεις μας, βλέπουμε την έκταση της “βρωμιάς” και τρέχουμε να την καθαρίσουμε… Αγάπη μου ο εμετός βρωμάει… θέλεις μέρες για να φύγει η μυρωδιά του, μπορεί και να διαβρώσει, να βάψει την επιφάνεια στην οποία έχει πέσει επάνω… Το ίδιο και οι λέξεις σου, μπορούν να λερώσουν ανεπανόρθωτα την ψυχή του ανθρώπου απέναντί σου…
Σταμάτα να μιλάς, μάθε να ακούς, να παρατηρείς να δίνεις τόπο στις σκέψεις σου πριν γίνουν λέξεις… μάθε να χρησιμοποιείς σωστά τις λέξεις στη ζωή σου… Αγάπησε τον εαυτό σου πριν από όλους για να δώσεις το καλύτερο ΕΓΩ σου στους γύρω σου και εξιλεώσου…πες φωναχτά…
Αγαπώ τη ζωή
Αγαπώ τον πόνο που έχω νιώσει
Αγαπώ τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις που έχω βιώσει
Αγαπώ τους ανθρώπους που με έχουν προδώσει
Αγαπώ αυτούς που δεν με συμπαθούν
Αγαπώ τους αγώνες που έχω δώσει
Αγαπώ τις άσχημες στιγμές που με έχουν τρομάξει
Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που έχασα… αλλά ο πόνος ήταν δικός μου…
Αγαπώ τα δάκρυα που έχω χύσει
Αγαπώ τα πάντα…
ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ… ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!
Με έκαναν έναν άνθρωπο που ζει με το χαμόγελο
Που αγαπά τον άνθρωπο ως οντότητα
Που νιώθει υπερήφανος με κάθε κύτταρο του κορμιού του
Που πολλές φορές ξεχνά και παραμελεί τον εαυτό του αλλά το παλεύει καθημερινά
Που έχει ατσαλένια υπομονή και επιμονή
Που χαμογελά στις στιγμές, κλείνει τα μάτια στις ηλιαχτίδες του ήλιου, που αναπνέει κάθε σταλιά οξυγόνου και νιώθει ευγνωμοσύνη για όλα όσα του έχει δώσει η ζωή ως τώρα…
Που λέει… Ευχαριστώ, Παρακαλώ και Συγνώμη…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
