Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει
η επιθυμία σου πραγματικότητα.
Φίλοι μου αγαπημένοι.
Μια φράση πολυακουσμένη, πολυδιαβασμένη, πολυσυζητημένη…
Στο βιβλίο της Ρόντα Μπέρν «Το Μυστικό» αποτελεί την κεντρική ιδέα. Μια αρκετά δελεαστική θεωρία.
Εγώ λοιπόν την πρωτοδιάβασα αρκετά χρόνια πριν στον «Αλχημιστή» του Πάουλο Κοέλιο. Ένα βιβλίο που μπήκε στα ρεκόρ Γκίνες ως το πιο πολυμεταφρασμένο. Έχει μεταφραστεί σε 67 γλώσσες. Είναι κάτι σαν παραμύθι, ή αυτήν την εντύπωση δίνει σε πρώτη ανάγνωση, ίσως γιατί η γραφή του Κοέλιο έχει μια παιδικότητα. Μέσα όμως από τις «σε στιλ χίλιες και μία νύχτες» περιπέτειες του νεαρού Σαντιάγο περνάνε όμορφα μηνύματα και διδάγματα ζωής.
Κάποιοι μου είπαν ότι απογοητεύτηκαν, ότι το βρήκαν μάλλον απλοϊκό. Εγώ όχι. Μάλιστα αυτό το ταξίδι του Σαντιάγο με τις συναντήσεις και τις συζητήσεις του με τον έμπορο, με το σοφό, με τον καμηλιέρη, με τον αλχημιστή και όλη την πείρα που απέκτησε μέσα από αυτό, μου φέρνει στο νου το ταξίδι προς την ΙΘΑΚΗ του Κων. Καβάφη. Όπως και στο ποίημα, αυτό το ταξίδι της αναζήτησης του επίγειου θησαυρού, τον οδήγησε στην ανακάλυψη ενός άλλου. Του θησαυρού που έκρυβε μέσα του. Ανακάλυψε τον εαυτό του.
Μετά τον «Αλχημιστή» θα σας πρότεινα μια τριλογία του Κοέλιο με το γενικό τίτλο «Και την εβδόμην ημέρα». Πρόκειται για τα τρία βιβλία.
«Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα εκάθησα κι έκλαψα». Μια ιστορία επαναπροσδιορισμού του εαυτού μας μέσα από τον έρωτα
«Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει». Όπου η Βερόνικα ψάχνοντας τρόπο να πεθάνει ανακαλύπτει τους λόγους για να ζήσει.
«Ο Διάολος και η δις Πρίμ». Εδώ έχουμε μια πρόκληση-δίλημμα, όταν ένα χωριό καλείται να προβεί σε μια δολοφονία, μια οποιαδήποτε δολοφονία, προκειμένου να κερδίσει μερικές ράβδους χρυσού.
Τρία βιβλία αρκετά ενδιαφέροντα, ιδίως δεύτερο και τρίτο κατά τη γνώμη μου πάντα, γραμμένα με το γνωστό λιτό τρόπο του Κοέλιο και με αρκετές από αυτές τις φράσεις-μηνύματα που πολλές φορές μας αρέσει να υπογραμμίζουμε.
Θα κλείσω με ένα απόφθεγμα του Πάολο Κοέλιο που μου αρέσει πολύ.
«Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά είναι γιατί η ομορφιά βρίσκεται μέσα σου. Ο κόσμος είναι ο καθρέφτης στον οποίο ο κάθε ένας βλέπει το είδωλό του».
Ε π α ν ε ρ χ ο μ α ι .
Η αλήθεια είναι ότι έχω μια σχέση αγάπης και μίσους με τον Κοέλιο η οποία ξεκίνησε από τα εφηβικά μου χρόνια. Εν τέλει βέβαια τον επιλέγω γιατί με προκαλεί και με γεμίζει αισιοδοξία.
Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του τα οποία προτείνεις Μαρία και συμφωνώ μαζί σου. Ένα βήμα προς την αναζήτηση του εαυτού μας πάντα είναι χρήσιμο!
Την καλημέρα μου!
για να πω την αληθεια κ εγω ειχα απογοητευτει…περιμενα κατι περισσοτερο. ισως ομως το ξαναδιαβασω να του δωσω μια ακομα ευκαιρια…για να δουμε!
Πολυδιαβασμένος κι άξιος συγγραφέας
Εχεις δίκιο emama christina κι εγώ τον……μίσησα με το ΄΄Εντεκα λεπτά΄΄ αλλά γενικά απολαμβάνω τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή και τα νοήματα των βιβλίων του.
ZHNA είναι η φαινομενική απλοικότητά του που σ`απογοητύει όμως υπαρχει νομίζω αρκετό βάθος σε πολλά βιβλία του και αισιοδοξία επίσης.Καλο βράδυ.
Έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του!
Θεωρώ τα “έντεκα λεπτά” μαζί με τον “αλχημιστή” τα καλύτερα του!
Συμφωνώ με τη τριλογία που προτείνεις Μαρία! είναι και τα τρία εξαιρετικά!
Αν και σαν συγγραφέα όμως τον ρουφούσα πραγματικά τα πρώτα χρόνια που τον γνώρισα είναι κι από τους ελάχιστους συγγραφείς που άφησα βιβλίο του στη μέση γιατί το έβρισκα τρομερά βαρετό.Κάτι που κάνω σπάνια σε βιβλία….