Φίλοι μου αγαπημένοι, Σεπτέμβρης. Μήνας φθινοπωρινός και νοσταλγικός από μια άποψη, αφού αποχαιρετά το
κατά όνομα πια, ανέμελο, καλοκαιράκι… Έτσι νοσταλγικά κι εγώ αναθυμήθηκα έναν συγγραφέα πολύ αγαπημένο των νεανικών χρόνων της γενιάς μου. Άγγλο συγγραφέα χαρακτηρισμένο ως ”νέο Ντίκενς”. Τον Αρτσιμπαλ Τζόζεφ Κρόνιν ο νέος Ντίκενς. Τον λατρέψαμε και μεγαλώσαμε μαζί του.
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα!
Αν και τα βιβλία του διαβάζονται ευχάριστα από όλους, θεωρείται ότι απευθύνονται κυρίως στους εφήβους και τους νέους. Ίσως γιατί οι ήρωες του είναι νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους στον κόσμο, να επιβιώσουν χωρίς να αναλωθούν, που δίνουν μάχες με την άγνοια και την προκατάληψη του καιρού τους, που κάνουν λάθη, πέφτουν και λαβωμένοι ξανασηκώνονται και συνεχίζουν την προσπάθεια να πάνε τον κόσμο τους ένα βήμα πιο μπροστά.
Ο Κρόνιν, όντας ο ίδιος γιατρός, αναδεικνύει, σε πολλά έργα του, προβλήματα και παθογένειες του κλάδου και παράλληλα την καθημερινή πάλη ευσυνείδητων γιατρών με την αρρώστια, τον αγώνα τους για επιβίωση, για απόκτηση γνώσεων, για βελτίωση συνθηκών.
Οι εμπειρίες από την εργασία του στα ορυχεία έγιναν βάση για δύο από τα σπουδαιότερα έργα του το ”Κάστρο” και το ”Τα Αστέρια Κοιτάζουν τη Γη”. Υπέροχα βιβλία, αγαπημένα, από αυτά που διαμορφώνουν χαρακτήρες.
Στα ”Άγουρα Χρόνια” και ”Ώριμα Χρόνια” αφηγείται την μετάβαση ενός ορφανού αγοριού από την παιδική στην αντρική ηλικία. Στα ”Ηρωικά Χρόνια” ένα ανάπηρο φτωχόπαιδο καταφέρνει να γίνει γιατρός. Στα ”Κλειδιά της Βασιλείας” παρακολουθούμε τις πνευματικές του αναζητήσεις με όχημα έναν ιεραπόστολο στη Κίνα.
Ίσως σας ηχούν μελοδραματικά. Στην πραγματικότητα είναι βιβλία με συναρπαστική πλοκή που γοητεύουν κάθε ηλικία. Για αυτό, άλλωστε, τα περισσότερα έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες. Αν και από τότε που τα διάβασα έχουν περάσει μερικές δεκαετίες έχουν εντυπωθεί έντονα στη μνήμη μου και έχουν ορίσει την ενηλικίωση μου.
Αν τα αναζητήσετε προσέξτε γιατί μερικά απ`αυτά, ιδίως το ”Κάστρο” που θεωρείται και το καλύτερο, κυκλοφορούν σε περίληψη αποφεύγοντας να το αναφέρουν.
Συγχωρείστε με αν αναφέρομαι συχνά σε παλιούς συγγραφείς, αλλά είμαι κι εγώ αρκετά …παλιά. Άλλωστε πρόκειται για συγγραφείς διαχρονικούς που δεν περιγράφουν απλώς μια εποχή αλλά αξίες και συναισθήματα άχρονα και παγκόσμια και θα διαβάζονται από πολλές γενιές ακόμα.
Ε π α ν έ ρ χ ο μ α ι.
