Έρχεται κάποτε η στιγμή, που αντιλαμβάνεσαι, πως πρέπει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου… Υπέρ προστασία, υπέρ αγάπη, υπέρ γενικώς… δεν κάνει καλό! – Γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Από μικροί οι άνθρωποι, γεννιούνται και αναθρέφονται με μια αγωνιώδη προσπάθεια, το να μεγαλώσουν μεν, αλλά να ωριμάσουν κάποια στιγμή, ώστε να αποδειχθεί ο σωστός και καλός χειρισμός, ρόλος των γονιών του.
Κανείς δεν έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί, πως η ωριμότητα, συνεπάγεται, όχι μόνο ηλικιακή σοβαρότητα και συνειδητότητα των πραγμάτων, αλλά κυρίως, εκείνης της ιδιοσυγκρασίας, που μας έχει ξεχωρίσει απ τους άλλους, όσο φορά, την πλήρη μας αρεστή, προς εμάς, καταγραφή και περιγραφή, γεγονότων .
Είτε μας αφορούν άμεσα είτε έμμεσα, δεν παύει να κυριαρχεί και να διέπει, να αναβαθμίζει, τις άλλες ηλικιακές μας μεταβάσεις.
Από μικρό παιδάκι, σε μια ηλικία, ίσως και την πιο δύσκολη, ως μεταβατική περίοδο, την εφηβεία.
Εκεί, σε αυτό το στάδιο, αν δε γίνει η ωρίμανση, της σκέψης, της απόφασης, για τη δική μας τη ζωή, τότε πιστεύω, αν όχι φυσικά ακατόρθωτο, θα επακολουθήσει αυτή η φάση, που όντως με αγωνία και σύνεση ταυτόχρονα, θα ψάξουμε το δικό μας εαυτό, τα δικά μας θέλω και όνειρα.
Δε θα μακρηγορήσω για άλλα άτομα, για άλλους χαρακτήρες, παρά θα μιλήσω αποκλειστικά και μόνο για μένα και για τη μεγάλη μου εξέγερση, κατεστημένου, δεδομένου και φυσικά μετέπειτα απωθημένου.
Ζητούμενα που στέκουν απαρηγόρητα, βλέποντας να ξεκινά μια πορεία ζωής και αυτά να απέχουν συνειδητά από τη δική μας πλευρά , αλλά κάποτε θα μας ξυπνήσουν από το λήθαργο που ζούμε και θα διεκδικήσουν το χώρο και το χρόνο που τους αρμόζει και δικαιούνται.
Η ωριμότητα είναι μεν έννοια, αλλά είναι και μια κατάσταση, που όταν τη αισθανθούμε, εγώ τουλάχιστον, όταν την αισθάνθηκα, ένιωσα άλλος άνθρωπος, σαν να ξαναγεννήθηκα.
Πολλές φορές η υπέρ προστασία, η υπέρ αγάπη, η υπέρ… όσους τομείς και αν αφορά, δεν κάνει καλό κι ας έχουν οι άλλοι, τις καλύτερες των προθέσεων.
Μα έρχεται κάποτε η στιγμή,που αντιλαμβάνεσαι, πως πρέπει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, να αφήσεις τα καλομαθημένα… κακομαθημένα σου επαφιεμένα σε άλλους θέματα και να τα χειριστείς και να τα διαχειριστείς, όπως εσύ πιστεύεις και θεωρείς το πιο σωστό.
Ίσως να αποτύχεις, ίσως να μην τα καταφέρεις, αλλά θα ξέρεις, ότι προσπάθησες και πως βήμα βήμα, σκέψη σκέψη, θα δεις πως μπορείς και ότι θέλεις εσύ και μόνο εσύ, να γίνεις ο καπετάνιος στις δικές σου ρότες της ζωής, που θα τις χαράξεις με σύμπνοια τη θέληση και με ούριους ανέμους,τις αλήθειες που πρεσβεύεις και διαφεντεύεις, τα ήθη και τα ιδανικά, τις αξίες και τα δικά σου δικαιώματα και στο λάθος και στο πάθος.
Αδιαμφισβήτητα, το να ωριμάσουμε και να δούμε τις σκοπιές της ζωής, με καρτερικότητα, υπομονή και επιμονή, θα μας καταστήσει κύριους και υπεύθυνους, ατομικά ολοκληρωτικούς χαρακτήρες και ώριμα άτομα σε μια κοινωνία, που επικαλείται μεν το κοινωνικό συμφέρον, αλλά πρέπει με την ωριμότητα που μας διακρίνει, θα θέσουμε τα χέρια μας, υπό τους τύπους των ήλων τους, αλλά σ αυτή την περίπτωση, σαν Άπιστοι Θωμάδες, θα διεκδικήσουμε το καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Η ωρίμανση έρχεται απ τα χαστούκια της ζωής, τις τριβές και τις προστριβές μας, με αξίες και ιδανικά, που πάνε να τα καταπαύσουν και να τα απενεργοποιήσουν.
Μα εμείς ως ενεργοί και δραστήριοι πολίτες, οφείλουμε, κυρίως προς τον εαυτό μας, να παραδώσουμε μια παραγωγική τάξη πολιτών κι όχι παρατάξεις των κηφήνων και των απενεχοποιημένων των πάντων…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
