Εύκολο είναι να συμβιβαζόμαστε,να κάνουμε πίσω παραμερίζοντας τα δικά μας όνειρα! Αραξοβόλι, το απάνεμο λιμάνι που ψάχνει ο καθένας στο ταίρι του…είναι αλήθεια; – Γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Λένε πολλές φορές, πως ο καθένας πρέπει να βρει το ταίρι του, το απάνεμο λιμάνι του. Θα συμφωνήσω μεν, αλλά θα διαφωνήσω δε. Απ τη μια συμφωνώ, πως το ταίρι του ο καθένας, το βρίσκει, το εφευρίσκει μέσα στο μυαλό του, μα όταν έρθει η ώρα, της σκληρής και απογυμνωμένης πραγματικής του υπόστασης, τότε τα πάντα συνθλίβονται και τα πάντα καταρρέουν.
Θα διαφωνήσω γιατί, το ταίρι μας, δεν πρέπει οπωσδήποτε να γίνει το απάνεμο λιμάνι μας, με σκοπό να αράξουμε και να αδρανοποιηθούμε εκεί.
Πρέπει να δράσουμε και να αντιδράσουμε,να στήσουμε τείχη και τοίχους, απροσπέλαστους, αδιαπραγμάτευτους, μα κυρίως, προσβάσιμους στις δικές μας αλήθειες, τις δικές μας πεποιθήσεις και πάντα απόμακρα και απόμερα, αλάργα απ τα σχέδια και τα πλάνα των άλλων.
Δολοπλοκιών και υφίστανται, ραδιουργιώ, που θα τελεσθούν και θα εκτελεσθούν, με μαεστρία και κινήσεις, χαρακτηριστικές και ποτέ αφημένες και παρατειμένες, στην τύχη τους και στο αβέβαιο μέλλον τους…
Το αραξοβόλι του καθένα μας, πρέπει να είναι η δική του αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση, στο ταίρι του, στο να επιδιώκει και να προσδοκά, την από κοινού, συμβίωση κι όχι απλά την επιβίωση του, σε ένα περιβάλλον και ένα καθεστώς, εντόνου και πολύπλευρου τυχοδιωκτισμού και παραλόγου…
Θεάτρου που δυστυχώς, βλέπουμε να εξελίσσεται και να συμβαδίζει με τα δικά μας δεδομένα, που κάποια στιγμή γίνονται απωθημένα και εκείνα γίνονται ζητούμενα.
Το να θέλουμε να αποδείξουμε πως βρήκαμε το ιδανικό και φανταστικό ταίρι, θα πρέπει να έχει προδιαγραφές και συνιστώσες τέτοιες, ώστε να αποκαλύπτει τα μεγαλεία των ψυχών μας και να μην συγκαλύπτει και καλύπτει τις τυχόν αδυναμίες και παραχωρήσεις μας, σε σημαντικά και καίρια ζητήματα και γεγονότα.
Εύκολο είναι να συμβιβαζόμαστε,να κάνουμε πίσω, αδιαφορώντας και παραμερίζοντας τα δικά μας όνειρα και θέλω, αλλά το πιο δύσκολο θα ήταν, να βρεθεί κάποιος, ώστε να αφουγκραστεί και να συμβάλλει στη δική μας καλυτέρευση, του εαυτού μας…
Ακόμα και του χαρακτήρα μας, αποδιδόμενες και προσδιδόμενες τιμές και δόξες, όχι αποκλειστικά και μόνιμα, σε μας και μόνο, αλλά κυρίως, σε εκείνες τις πτυχές του χαρακτήρα μας, που θα αποτελέσουν αδιαμαρτύρητα, εκείνες τις συνοχές και τις συστάσεις, για σχέσεις.
Όχι που θα αποδειχθούν απλά υποσχέσεις και δεινές καταθέσεις, εξαργύρωσης γραμματίων, υποχρεώσεων και ευθυνών…
Παρά θα αποτελέσουν τα δικά μας απάνεμα μεν λιμάνια, που στις φουρτούνες της ζωής, δρουν και καθοδηγούν τις ρότες της, με αισιοδοξία, σύνεση.
Κυρίως με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σεβασμό και θαυμασμό, ο ένας για τον άλλον…
Αυτός λοιπόν ο φύλακας άγγελος, θα στηρίζει, θα καθοδηγεί και θα ελπίζει για τις δικές μας επιδιώξεις και νίκες.
Καταρρίπτοντας τα ρεκόρ, όχι απλά της επιμονής και της υπομονής, αλλά της πλήρους συνειδητής και αληθινής αξίας, της προσωπικότητάς του!
