H Σοφία Δημοπούλου παραχωρεί αποκλειστική συνέντευξη για τους αναγνώστες του mommyJammi.gr Συνέντευξη με την Σοφία Δημοπούλου – Η Ζωή Απέναντι εκδόσεις Μεταίχμιο
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Στο καινούριο της μυθιστόρημα η Σοφία Δημοπούλου παίζει με τη λέξη «ζωή». Υπάρχει η Ζωή, η απέναντι γειτόνισσα, που παρατηρεί τους κεντρικούς ήρωες από μακριά αλλά επεμβαίνει καθοριστικά κι αθόρυβα στην εξέλιξη της ιστορίας. Και έπειτα, υπάρχει και η ζωή ως έννοια, ως βίωμα. Αλλιώς τη ζούνε οι ήρωες μας τη ζωή τους και διαφορετικά τη βιώνουν μέσα τους. Είναι σαν να νιώθουν ότι κάτι τους ξεφεύγει, πως κοιτάνε τη ζωή τους από απέναντι.
Έτσι την κοιτούν τα πρόσωπα της ιστορίας του βιβλίου Η Ζωή Απέναντι. Κάποια από αυτά προσπαθούν να αντιδράσουν, άλλα συμβιβάζονται κι αναμένουν…
Είναι χαρά και ιδιαίτερη τιμή μας, που η Σοφία Δημοπούλου παραχωρεί αποκλειστική συνέντευξη για τους αναγνώστες του MommyJammi.gr.
Οι ήρωες σας καθορίζουν συνήθως την πλοκή των βιβλίων σας ή τους «χτίζετε» ανάλογα με την ιστορία;
Αρχικά υπάρχει η ιδέα του τι θέλω να πω. Έπειτα προκύπτει μια στοιχειώδης πλοκή που εξυπηρετεί την ιδέα που έχω. Οι χαρακτήρες δομούνται έτσι ώστε να εξυπηρετούν την πλοκή. Όταν όμως αυτοί γίνουν αρκετά ολοκληρωμένοι, μπορεί να με οδηγήσουν σε τροποποίηση της αρχικής πλοκής. Καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται, οι ήρωες αλληλεπιδρούν με την πλοκή ώστε να προκύψει η τελική μορφή της μυθοπλασίας.
Έχετε γράψει ήδη τέσσερα μυθιστορήματα. Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας με τον οποίο έχετε δεθεί τόσο που εξακολουθείτε να τον «κουβαλάτε» μέσα σας;
Τους ήρωες τους κουβαλώ μέσα μου όσο γράφω την ιστορία. Όταν το βιβλίο τελειώσει, τους «απελευθερώνω» και δεν τους σκέφτομαι πια. Οι χαρακτήρες μάλλον κουβαλούν κάτι από μένα, όχι εγώ από αυτούς.
Στο τελευταίο σας βιβλίο «Η Ζωή Απέναντι» οι πρωταγωνιστές κινούνται στο δίπολο μαχητικός-παθητικός. Θεωρείτε πως η στάση μας απέναντι στη ζωή είναι καθαρά επίκτητο χαρακτηριστικό; Διδάσκεται το θάρρος, η αισιοδοξία, η μαχητικότητα;
Πιστεύω πως γεννιόμαστε με το πνεύμα του επαναστάτη, του μαχητή ή του παθητικού ανθρώπου, όμως το αν αυτό το πνεύμα θα εκφραστεί στη ζωή μας, αυτό εξαρτάται πολύ από τον τρόπο που ανατραφήκαμε, από τον τρόπο που διδαχτήκαμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και από το παράδειγμα των ανθρώπων που μας διδάσκουν και μας καθοδηγούν από τα πρώτα μας χρόνια. Η μαχητικότητα και η θετική στάση ζωής είναι επιλογή του καθενός μας που όμως κάποιος πρέπει να μας την έχει εμπνεύσει με τη δική του ζωή.
Τα βιβλία σας έχουν πολλές ιστορικές αναφορές. Ένα μεγάλο μέρος του τελευταίου διαδραματίζεται στην Χούντα. Θα βάζατε τους ήρωες σας να δρουν στην Ελλάδα της γενικευμένης κρίσης;
Δεν επιλέγω πρώτα το ιστορικό πλαίσιο , επιλέγω την ιστορία με το χρονικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Αν με ενδιαφέρει κάποια ιστορία που εκτυλίσσεται στα χρόνια της κρίσης, ασφαλώς και θα γράψω γι’ αυτή την περίοδο. Δεν είμαι προσκολλημένη στο παρελθόν.
Είστε μια πολύ δραστήρια γυναίκα: μητέρα τεσσάρων παιδιών, πολιτικός μηχανικός, ιδιοκτήτρια καταστήματος, συγγραφέας… Ποιο είναι το μυστικό για να προλαβαίνετε τα πάντα;
Δεν νομίζω πως τα προλαβαίνω, μην νομίζετε. Για να βάλω μια τάξη στο χάος και να προλάβω τα περισσότερα και πιο αναγκαία, ξεκινώ πολύ νωρίς το πρωί, συνήθως πριν τις 5.00 π.μ., φροντίζοντας να ξεκουράζομαι λίγο το μεσημέρι. Προγραμματίζω όλες μου τις δραστηριότητες, από τις πιο απλές και καθημερινές ως τις πιο δύσκολες και απαιτητικές και βέβαια, βάζω προτεραιότητες. Δεν αγχώνομαι όμως. Αν κάτι δεν γίνει τη μια μέρα, θα γίνει την επόμενη.
Τι θα συμβουλεύατε τη σύγχρονη γυναίκα που δυσκολεύεται να ισορροπήσει τους πολλαπλούς της ρόλους;
Να σταματήσει να αισθάνεται πως πρέπει να αποδείξει στους άλλους πως τα καταφέρνει σε όλα. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, είμαστε άνθρωποι με ελαττώματα, ανεπάρκειες και έναν εαυτό που έχουμε χρέος να τον φροντίζουμε, χωρίς να είναι αυτό εγωιστικό. Να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια και να μην αναλώνουμε την ενέργειά μας σε πράγματα και καταστάσεις που δεν είναι για μας σημαντικά. Όλα αυτά τα υπενθυμίζω καθημερινά και στον εαυτό μου…
Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Γράφω ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στα τέλη του 19ου αιώνα, σε μια περίοδο επίσης δύσκολη για την Ελλάδα, καθώς υπήρχε και τότε οικονομική κρίση. Μέσα από αυτό θέλω να θυμίσω τον αγώνα που έδωσαν κάποιες γυναίκες για όσα εμείς θεωρούμε σήμερα αυτονόητα. Ελπίζω να το τελειώσω μέσα στο καλοκαίρι.
Ευχαριστώ πολύ,
Σοφία Δημοπούλου
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα καχυποψίας και φόβου, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αγωνίζονται, ερωτεύονται, ενηλικιώνονται, ωριμάζουν, ενώ απ’ το απέναντι σπίτι η γειτόνισσα η Ζωή παρακολουθεί τα πρόσωπα, υφαίνει έναν υπόγειο ιστό και επεμβαίνει ως καταλύτης στην εξέλιξη της ιστορίας.
Έτσι κι αλλιώς η ζωή έχει πάντα την τελευταία λέξη.Αθήνα, 2014. Ένα τρακάρισμα θα γίνει η αφορμή να ξαναβρεθούν δυο γυναίκες, η Δάφνη και η Άννα. Κάποτε, σε μια θύελλα γεγονότων, οι ζωές τους είχαν διασταυρωθεί. Η συνάντησή τους θα ξεδιαλύνει γεγονότα που έμειναν για χρόνια ασαφή: οικογενειακά μυστικά έρχονται λίγο λίγο στην επιφάνεια, πολιτικά απόρρητα αποκαλύπτονται, οι αθώοι και οι ένοχοι του παρελθόντος αλλάζουν ρόλους.
